تو اگر بیایی
چشم هایم را می بندم
با تمام ِ وجود لمس ات می کنم
و از صمیم ِ دل آرزویت می کنم
تو را با تمام ِ اُبهتت
میان انگشتانم ،پنهان می کنم
و وجودم را
با تمام ِ بی کسی هایش
در وجود ِ بی کرانت
سبز می کنم
تا درختچه ای شود
میان ِ خاطرات ِ سربه فلک کشیده
و ارزوهای ِ کودکانه ام
و مشتی عاشقانه ،
در بیت بیت ِ غزل هایم ، نثارت می کنم
تا دوباره ، بذر محبت در سینه ات
بشکفد
و برای ثانیه هایی که چشم بسته
در برابرت می سوزم
آغــوشــت
تکیه گاهم باشد .
.
.
.
"مهدي گودرزي"
این دلنوشته متاثر از شعر "تو اگر بیایی" سروده زیبای دوست شاعرمان خانم سپيده احمدپور می باشد

نان که به من طعم تنهایی را چشاندن

طعم تنهایی را مچشان...

و

آنان که ناروا را به من نسبت دادن

به آنان ناروا را نسبت مده...

و

آنان که مرا از پشت خنجر زدن

هیچ وقت زخمی مکن...

و

خدایا

دوستیت را در قلبم فزونی بخش

که تو بودی تنها دوستم...

و

تو بودی که منو بی نیاز کردی از غیر خودت...

و تویی تنها تکیه گاه من

نه بنده ات

که آنان منت می گذارنند

و تو بزرگیت را به من نشان میدهی